Η παράσταση

Στις 27, 28, 29 και 30 Οκτωβρίου 2006 θα παρουσιαστεί το σύγχρονο καμπαρέ «Του Δρόμου» στον Εκθεσιακό Χώρο Λαδόπουλου στην Πάτρα.


Δύο ηθοποιοί–τραγουδιστές μέσα από αστραπιαίες αλλαγές ρόλων αναπαριστούν στιγμιότυπα μιας καθημερινότητας που όλοι βιώνουμε, άλλοτε συμπλέοντας μαζί της, άλλοτε κριτικάροντας την. Μέσα σ' αυτήν την καθημερινότητα οι ηθοποιοί-ρόλοι, επιβιώνουν με συμπαραστάτη τους το χιούμορ. Οι δυο μουσικοί της παράστασης δρουν πότε υπογραμμίζοντας αυτά που συμβαίνουν επί σκηνής, πότε αντιστικτικά.


Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Κυριάκος Κατζουράκης
Σκηνικά – Κουστούμια: Νίκος Πολίτης
Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Στίχοι: Γιώργος Κοροπούλης
Χορογραφία – Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί: Αντρέας Τρύφωνας
Κείμενα: Παναγιώτης Παναγόπουλος, Κυριάκος Κατζουράκης, Κάτια Γέρου, Καλλιόπη Τακάκη
Παίζουν: Κάτια Γέρου, Παναγιώτης Παναγόπουλος
Μουσικοί επί σκηνής: Νίκος Πλάτανος, Τηλέμαχος Μούσας.
____________________________
Κείμενα και φωτό από το Δελτίο Τύπου της παράστασης

Πρόβα

"Ηθοποιός σημαίνει φως..."

-Φώτα, λοιπόν, και πάμε; Όλοι έτοιμοι; Έτοιμος Νίκο; Μη χαζεύεις! Άντε να τελειώνουμε καμιά φορά. Ξεκινάμε!
-Έτοιμος είμαι. Ας αρχίσουμε.

(αρχίζει η μουσική)

-"Σας φαίνεται να είναι αυτό ζωή,
αυτό που μας βαραίνει; Ε; Για πείτε!
Θυμάμαι από μικρός τη συμβουλή:
Πλουτίστε -για να αξίζει και να ζείτε!
........
Μα τι ωφελεί να ταλαιπωρηθείτε;
Πλουτίστε για να αξίζει και να ζείτε!*

Οι οδηγίες του σκηνοθέτη, οι τονικές κλίμακες (ασκήσεις φωνής) και οι γυμναστικές επιδείξεις (ασκήσεις προθέρμανσης) για τους ηθοποιούς, ο μουσικός να προβάρει κομμάτια, ο φωτιστής να παίζει με τα φώτα, ο σκηνογράφος να αλλάζει επί τόπου τα σκηνικά, τα κοστούμια και τα υλικά της παράστασης... Αυτά και πολλά άλλα είναι τα συστατικά μιας πρόβας.

Αυτά, όμως, είναι τα απλά. Αυτά που φαίνονται με την πρώτη ματιά. Αυτό που είναι το συγκλονιστικό σε μια πρόβα νομίζω ότι είναι η αγωνιώδης προσπάθεια των συντελεστών της να "χύσουν" ξανά το υλικό της στο νέο καλούπι που μπορεί να επιφέρει η αλλαγή του τόπου (δηλ. της σκηνής της παράστασης), του χρόνου και του κοινού.

Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Η δυνατότητα που σου παρέχεται να ξεντύνεσαι τον εαυτό σου και να γίνεσαι κάποιος άλλος, νομίζω ότι είναι ευλογία για ανθρώπους, σαν και μένα, που δεν βολεύονται στο καλούπι τους. Μετά την παρακολούθηση της πρόβας, φοβάμαι ότι δεν έχω το κουράγιο για κάτι τέτοιο. Τελικά, νιώθω ευτυχής και ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτήν την πρόβα. Ήταν εμπειρία ζωής...
_________________
* "Η μπαλάντα της άνετης ζωής", στίχοι Γ. Κοροπούλης, μουσική Ν. Πλάτανος.

Τέλμα

Τι διαστροφή είναι αυτή που με διακρίνει να αρχίζω τα σημειώματά μου αυτά από τον τίτλο τους. Είναι σαν να μην έχω λόγο να γράψω αν δεν καταφέρω να βρω τον κατάλληλο -μονολεκτικό κατά προτίμηση- τίτλο για την περίσταση.

Σε αυτή την περίπτωση, όμως, η περίσταση δικαιώνεται από τον τίτλο. Όσο και να ζυγίζω τη ζωή μου, δεν φαίνεται να πιάνει ούτε ένα δράμι. Κρίμα. Και ήθελα τόσο πολύ να έχει ένα κάποιο βάρος. Σημαντικότητα ή αξία. Πες το, όπως θες, βρε αδερφέ.

Τελικά, ούτε τον αέρα που αναπνέω δεν αξίζω. Μα τόση ελαφρότητα;