Σημάδια για το δρόμο

Έχεις χαθεί ποτέ σε αιγαιοπελαγίτικο νησί, σε μια ατελείωτη πλαγιά που ξέρεις ότι βγάζει σε απόμερη και μαγευτική παραλία, αλλά δεν ξέρεις τον ακριβή δρόμο; Όπου, όσο και να κοιτάς, δεν μπορείς να διακρίνεις το μονοπάτι, αλλά μόνο ξεραΐλα, πέτρα και ξερά χόρτα; Ίσως ούτε και τη θάλασσα να μην μπορείς να δεις σε κάποιες περιπτώσεις.

Αν προσέξεις καλύτερα, όμως, θα βρεις εύκολα το δρόμο σου. Θα σε βοηθήσουν οι σωροί από πέτρες στην άκρη του μονοπατιού. Δεν τις διέκρινες ακόμα; Πρόσεξε καλύτερα. Πέτρες πλατιές, βαλμένες η μια πάνω στην άλλη, σχηματίζουν μικρούς σωρούς από δυο, τρεις ή και τέσσερις ακόμα πέτρες. Είναι σημάδια για το δρόμο. Εμπιστέψου τα. Θα σε πάνε εκεί ακριβώς που θες να πας. Δεν θα σε αφήσουν να χαθείς, θα σε κρατήσουν στο σωστό δρόμο, ίσως το γρηγορότερο, σίγουρα τον ασφαλέστερο.

Δεν θα ήταν υπέροχο να έχουμε τέτοια άσφαλτα σημάδια και στο δρόμο της ζωής μας; Αρκεί να ξέρουμε ακριβώς που πάμε. Καλό ακούγεται. Εσύ τι νομίζεις;

Καλό δρόμο, λοιπόν. Να σε προσέχεις.

Είπε

Λαμπερή μέρα. Λίγο κρύα. Βόλτα στην πόλη. Μικρό μαγαζί σε στενό δρόμο. Καφές δικαιολογία για συνάντηση. Απουσία που βαραίνει για χρόνο. Παρουσία που βαραίνει για αιώνα. Ουσιαστικά και ανούσια μπλεγμένα σε γαϊτάνι. Γέλια. Βλέμμα αγάπης. Δικό μου.

Είπε: Το ξέρεις, βέβαια, ότι αν τα πράγματα ήταν αλλιώς θα ήμασταν πιθανότατα μαζί...
Είπα: Το πιστεύεις στα αλήθεια αυτό;
Είπε: Ναι...

Από την άλλη πλευρά το βλέμμα αγάπης τώρα. Αργότερα: βόλτα, σταθμός τρένου, αποχαιρετισμός. Κοιτούσα μέχρι που χάθηκε. Δεν με είδε. Είχε γυρισμένη πλάτη... άκουγε μουσική.